Kioto

Czym jest Kioto:

Kioto lub Kioto to miasto położone w południowej Japonii, znane na całym świecie z organizacji „Konferencji z Kioto”, słynącej z bezprecedensowego przyjęcia Protokołu z Kioto, który ogranicza emisje zanieczyszczających gazów do atmosfery.

Kyoto było „Cesarską Stolicą Japonii” aż do roku 1868, kiedy to zostało zastąpione przez Tokio. Jest to jedno z najbardziej zaludnionych miast w Japonii, znane jako „Samurai City” i „Old Capital”.

Miasto Kioto ma jeden z największych centrów szkolnictwa wyższego w Japonii, z około trzydziestoma siedmioma instytucjami, wśród nich Uniwersytet w Kioto, jeden z najlepszych w kraju.

Protokół z Kioto

Protokół z Kioto to międzynarodowy traktat podpisany w grudniu 1997 r. Podczas konferencji w Kioto w sprawie zmian klimatu na świecie.

Podczas konferencji w Kioto trzydzieści dziewięć krajów uczestniczących, zwłaszcza tych z północy, zobowiązało się do ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych. Globalny cel redukcji emisji CO2 i innych gazów cieplarnianych ustalono na 2, 5% w okresie 2008–2012 w porównaniu z poziomami z 1990 r., Ale protokół z Kioto wszedł w życie dopiero w lutym. 2005.

Kraje rozwijające się nie musiały angażować się w konkretne cele, ale jako sygnatariusze Protokołu musiały informować ONZ o swoich poziomach emisji i poszukiwać sposobów ograniczenia zmian klimatycznych.

W protokole wprowadzono handel emisjami, co oznacza, że ​​biedne kraje, które opracowują projekty (Jednostki Redukcji Emisji lub URES) w celu zmniejszenia swoich kwot emisji, mogą przekazać równowagę bogatym krajom w celu zrównoważenia nadwyżek emisji i nie zmieniać się jej sektor energetyczny. Dlatego od 2000 r. Bogate kraje zaczęły otrzymywać CER (Certified Emissions Reduction), ze względu na redukcje dokonane przez biedne kraje.

Stany Zjednoczone nigdy nie ratyfikowały protokołu z Kioto. Wraz z Kanadą i Australią mają matrycę energetyczną zależną od spalania paliw kopalnych i twierdzą, że przejście na gospodarkę niskoemisyjną może spowodować nieodwracalne szkody dla planety.

Unia Europejska popiera włączenie celów dla krajów do podjęcia działań w celu kontroli utraty różnorodności biologicznej, degradacji oceanów i gleby oraz emisji gazów.