Antropocentryzm

Czym jest antropocentryzm:

Antropocentryzm jest doktryną filozoficzną, która stawia postać człowieka jako „centrum świata”, podkreślając znaczenie ludzkości w porównaniu z innymi rzeczami, które składają się na Wszechświat.

Z punktu widzenia antropocentryzmu, uważanego za „naukę o człowieku”, ludzie są odpowiedzialni za wszystkie swoje działania, na przykład kulturowe, społeczne, filozoficzne lub historyczne.

Tak więc pogląd antropocentryczny utrzymuje, że świat, podobnie jak wszystkie inne rzeczy, przynosi większe korzyści ludziom. Ta doktryna tworzy ludzką niezależność boskiej postaci, która przez wiele stuleci dominowała niemal na całym świecie.

Antropocentryzm powstał w Europie, a heliocentryzm i humanizm Kopernika są dwoma głównymi punktami orientacyjnymi. Według Mikołaja Kopernika (1473 - 1543) Ziemia obracała się wokół Słońca, a nie odwrotnie, jak sądzono wówczas.

Teoria Kopernika była całkowicie przeciwna geocentrycznemu modelowi, który charakteryzował teocentryzm i był wówczas propagowany przez Kościół katolicki.

Etymologicznie, słowo antropocentryzm pochodzi od greckich antropos, oznaczających „człowieka” i kentron, co oznacza „centrum”.

Dowiedz się więcej o humanizmie.

Antropocentryzm i teocentryzm

Obie są koncepcjami antagonistycznymi. W przeciwieństwie do antropocentryzmu, teocentryzm składa się z idei, że „Bóg jest centrum świata”. Była to bardzo aktualna koncepcja w średniowieczu, kiedy religia wywierała ogromny wpływ na społeczeństwo.

Proces przejścia między teocentryzmem i antropocentryzmem rozpoczął się między XV a XVI wiekiem, wraz z pojawieniem się humanizmu renesansowego i innych ruchów prowadzonych przez filozofów, uczonych i artystów.

Zmiana od teocentryzmu do antropocentryzmu nadal reprezentowała kilka zmian społecznych, takich jak zastąpienie feudalizmu modelem kapitalizmu kupieckiego, początek wielkich żeglugi i przejście od średniowiecza do epoki nowożytnej.

Dowiedz się więcej o teocentryzmie.