Hipochromia
Co to jest hipochromia:
Hipochromia to termin stosowany w hematologii w odniesieniu do zmniejszonego barwienia erytrocytów (czerwonych krwinek) z powodu niedoboru hemoglobiny, charakteryzującego się zwiększoną centralną klarownością erytrocytów.
W dermatologii termin hipochromia jest używany do oznaczania plam na skórze, które są lżejsze niż sama skóra.
Słowo „hipochromia” pochodzi od greki ( Hypo = poniżej i Chroma = kolor) i oznacza dosłownie „wyblakłe kolory”.
W hematologii hipochromia może być ogólna lub wpływać tylko na część liczby erytrocytów. Powstaje w wyniku zmniejszenia produkcji hemoglobiny głównie z powodu niedoboru żelaza i talasemii.
W rzeczywistości każdy stan, który powoduje mikrocytozę (zmniejszona średnica krwinek czerwonych) może prowadzić do hipochromii.
Zazwyczaj erytrocyty zdrowych dzieci są hipochromiczne w porównaniu z dorosłymi.
Niektóre przykłady hipochromii w dermatologii:
- Post-zapalne plamy;
- Pityriasis alba (plamy zlokalizowane na obszarach wystawionych na słońce);
- Łupież versicolor lub „biała tkanina” (grzybica);
- Bielactwo;
- Słonecznik ziemniaczany Leucodermia (małe owalne plamy powstające na skutek słońca).
Hiperchromia
W hematologii hiperchromia jest terminem używanym w odniesieniu do komórki o wyższej niż normalna intensywności koloru, ale jest mało używana do opisu szczepów krwi.
Hiperchromia jest stanem często obserwowanym w sferocytach (komórkach sferycznych) i komórkach o nieregularnych skurczach.
W dermatologii hiperchromia odnosi się do plam na skórze, które są ciemniejsze niż sama skóra.
