Relatywizm

Czym jest relatywizm:

Relatywizm jest nurtem myślenia, który kwestionuje uniwersalne prawdy człowieka, czyniąc subiektywną wiedzę.

Akt relatywizacji polega na uwzględnieniu kwestii poznawczych, moralnych i kulturowych dotyczących tego, co jest uważane za prawdę. Oznacza to, że środowisko, które jest przeżywane, jest decydujące dla konstruowania tych koncepcji.

Relatywizacja jest dekonstrukcją z góry określonych prawd, szukających punktu widzenia drugiego. Ten, kto relatywizuje swoje opinie, to ten, kto wierzy, że istnieją inne rodzaje prawdy, perspektywy dla tych samych rzeczy i że niekoniecznie jest jedno dobre czy złe.

Pierwszym krokiem w stosowaniu relatywizmu nie jest osądzanie. Oddzielenie innej prawdy lub zachowania pomaga w dekonstrukcji paradygmatu i ważne jest przemyślenie czynników, które wpłynęły na tę konstrukcję.

Relatywizm wiąże się głównie z wiedzą z zakresu nauk humanistycznych, taką jak antropologia i filozofia.

Wyrafinowany relatywizm

Tak zwany relatywizm sofistyczny to linia myśli filozofii greckiej, która broni podmiotowości prawdy. To, w co człowiek wierzy i broni się, czy to moralne, czy wiedzy, jest takie, jak widzi i doświadcza, zgodnie ze swoim kontekstem.

Zobacz znaczenie frazy greckiego sofisty Protagorasa „Człowiek jest miarą wszystkich rzeczy”.

Relatywizm moralny

Z sofistycznego relatywizmu konstruowany jest prąd zwany relatywizmem moralnym, oparty na interpretacji sofistów, że moralność jest również ważna dla procesu budowania wiedzy. Co wpłynie na ideę dobra i zła. Dobro jest tym, co jest społecznie akceptowane, podczas gdy wszystko, co wychodzi z przyjętej krzywej moralności, jest uważane za złe.

Relatywizm religijny

Relatywizm religijny wykracza poza relatywizm moralny i oprócz kwestionowania formowania pojęć dobra i zła, bezpośrednio związanych z religią, kwestionuje słowo Boga jako jedyną prawdę. Również w odniesieniu do interpretacji dokonanych przez ludzi świętych ksiąg.

Relatywizm kulturowy

Relatywizm kulturowy jest pojęciem antropologicznym, które określa, że ​​zbiór nawyków, przekonań i wartości grupy, to znaczy jej kultury, wpływa na to, co uważa za prawdę. Aby relatywizować kulturę, trzeba najpierw nie osądzać, a następnie próbować zrozumieć cechy kultury drugiej, które doprowadziły go do tego, że jest to prawda.

Relatywizm kulturowy byłby przeciwieństwem etnocentryzmu. Myślenie etnocentryczne to takie, które bierze pod uwagę tylko moralność i wartości własnej grupy, aby interpretować inne zachowania, a zatem ocenia z własnej perspektywy, co robią inne grupy.

Zobacz także: znaczenie etnocentryzmu.

Relatywizm kulturowy broni czegoś przeciwnego, że kultura podmiotu musi być relatywizowana, to znaczy przemyślana, aby punkt widzenia drugiego był zrozumiały.

Dowiedz się więcej o znaczeniu relatywizmu kulturowego.